To, na kim spoczywa obowiązek płacenia podatku w Norwegii, zależy od prowadzonej formy działalności gospodarczej. System podatkowy jest zbudowany na podatkach bezpośrednich i pośrednich (direkte og indirekte skatter). Dziś piszemy o indirekte skatter czyli pośrednich podatkach, które płaci każdy z nas, nawet osoba bez dochodów.
1. VAT
Merverdiavgift (MVA) lub merverdiomsetningsavgift (moms) jest norweskim podatkiem VAT – najważniejszym wśród podatków pośrednich. W roku 2018 główne stawki MVA wynoszą: 25 % stawka ogólna, 15% produkty żywnościowe oraz 12 % transport osobowy, usługi hotelowe, bilety kinowe, bilety na imprezy sportowe. Zredukowana stawka 11,11% obowiązuje w rybołówstwie. Do 50 tysięcy NOK obrotu nie musimy płacić MVA. Ponadto firmy małe, tzn. takie których przychód nie przekracza 1 mln. NOK rocznie, mogą wnioskować o ustalenie tylko jednego terminu raportowania w roku tj. 10 marca.
2. Akcyza
Særavgift jest odpowiednikiem polskiej akcyzy i funkcjonuje na podobnych zasadach. Głównymi towarami lub usługami objętymi akcyzą w Norwegii są: wyroby zawierające alkohol, cukier, wyroby tytoniowe, wyroby zawierające siarkę, opłaty lotniskowe oraz energia elektryczna.
3. Cło
Toll – Norwegia jest członkiem EOG, ale ma bardzo rozbudowaną taryfę celną, w której znajdują się także towary pochodzące z UE. Cłem obłożone są przede wszystkim produkty spożywcze. Mimo, że Norwegia w większości obszarów produkcji rolnej nie jest samowystarczalna, rząd chroni własnych producentów. Funkcjonują cła sezonowe jak np. na jabłka czy truskawki. Każdego roku rząd określa, jaka ilość importowanego mięsa jest zwolniona z cła lub obłożona niższą stawką.
Podatki bezpośrednie (direkte skatter) – o tym w naszym następnym wpisie!
